കാമസൂത്രത്തിൽ ‘ആലിംഗനം’ (Alingana – Embraces) എന്നതിനെക്കുറിച്ച് വിശദമായി പ്രതിപാദിക്കുന്നുണ്ട്. ഇത് കേവലം ശാരീരികമായ ഒരു പ്രവർത്തനം എന്നതിലുപരി, സ്നേഹവും അടുപ്പവും ആഗ്രഹവും പ്രകടിപ്പിക്കാനുള്ള ഒരു പ്രധാന മാർഗ്ഗമായാണ് വാത്സ്യായനൻ ഇതിനെ കാണുന്നത്. സാമ്പ്രയോഗികം എന്ന അദ്ധ്യായത്തിലാണ് ആലിംഗനങ്ങളെക്കുറിച്ച് വിശദീകരിക്കുന്നത്.
ആലിംഗനത്തെക്കുറിച്ച് കാമസൂത്രം പറയുന്ന പ്രധാന കാര്യങ്ങൾ:
പ്രാധാന്യം: ലൈംഗിക ബന്ധത്തിന് മുൻപും, സംഭോഗസമയത്തും, അതിനുശേഷവും ആലിംഗനങ്ങൾക്ക് അതിൻ്റേതായ സ്ഥാനമുണ്ട്. ഇത് പങ്കാളികൾക്കിടയിലെ വൈകാരികമായ അടുപ്പം വർദ്ധിപ്പിക്കാനും, കാമാഗ്നിയെ ഉദ്ദീപിപ്പിക്കാനും (to ignite passion), സ്നേഹം പ്രകടിപ്പിക്കാനും സഹായിക്കുന്നു. വാത്സ്യായനൻ ഇതിനെ ഒരു കലയായിത്തന്നെയാണ് പരിഗണിക്കുന്നത്.
സന്ദർഭത്തിനനുസരിച്ചുള്ള ആലിംഗനങ്ങൾ: എല്ലാ ആലിംഗനങ്ങളും എല്ലാ സാഹചര്യങ്ങൾക്കും യോജിച്ചതല്ല. പ്രണയത്തിൻ്റെ തുടക്കത്തിൽ ഉപയോഗിക്കുന്ന സൗമ്യമായ ആലിംഗനങ്ങൾ മുതൽ, തീവ്രമായ അനുരാഗം പ്രകടിപ്പിക്കാൻ ഉപയോഗിക്കുന്ന ദൃഢമായ ആലിംഗനങ്ങൾ വരെയുണ്ട്. “സന്ദർഭത്തിനും മാനസികാവസ്ഥയ്ക്കും അനുസരിച്ചുള്ള ആലിംഗനമാണ് ഉചിതം” എന്നത് കാമസൂത്രത്തിലെ ഒരു പ്രധാന ആശയമാണ്.
കാമസൂത്രത്തിൽ വിവരിക്കുന്ന വിവിധ തരം ആലിംഗനങ്ങൾ (Key Terms/Concepts):
വാത്സ്യായനൻ പലതരം ആലിംഗനങ്ങളെപ്പറ്റി പറയുന്നുണ്ട്. അവയിൽ പ്രധാനപ്പെട്ടവ താഴെക്കൊടുക്കുന്നു (ഇവയാണ് പുസ്തകത്തിലെ പ്രധാന വാക്കുകൾ/ആശയങ്ങൾ):
സ്പൃഷ്ടകം (Sprishtakam): വളരെ സൗമ്യമായ ഒരു സ്പർശനമാണിത്. നടക്കുമ്പോഴോ ഇരിക്കുമ്പോഴോ അവിചാരിതമെന്നോണം പങ്കാളിയുടെ ശരീരത്തിൽ മൃദുവായി സ്പർശിക്കുകയോ ഉരസുകയോ ചെയ്യുന്നത് ഇതിൽപ്പെടും. പ്രണയത്തിൻ്റെ തുടക്കത്തിലോ, പൊതുസ്ഥലങ്ങളിൽ വെച്ചോ ഉള്ള അടുപ്പം കാണിക്കാനാണ് ഇത് സാധാരണയായി ഉപയോഗിക്കുന്നത്.
വിദ്ധകം (Viddhakam): അല്പം കൂടി ദൃഢമായ ആലിംഗനമാണിത്. പങ്കാളിയുടെ നെഞ്ചിലേക്ക് തൻ്റെ നെഞ്ച് അമർത്തുന്ന രീതിയിലുള്ള ആലിംഗനമാണിത്. ഇത് അടുപ്പവും ആഗ്രഹവും പ്രകടിപ്പിക്കുന്നു.
ഉദ്‌ഘൃഷ്ടകം (Udghrishtakam): ഈ ആലിംഗനത്തിൽ പങ്കാളികൾ തങ്ങളുടെ ശരീരങ്ങൾ പരസ്പരം ഉരസുന്നു. ഇത് ഉത്തേജനം വർദ്ധിപ്പിക്കാൻ സഹായിക്കുന്നു.
പീഡിതകം (Peeditakam): ശക്തിയായി അമർത്തുകയോ ഞെരുക്കുകയോ ചെയ്യുന്ന ആലിംഗനമാണിത്. തീവ്രമായ അനുരാഗവും ഉടമസ്ഥതാബോധവും ഇത് പ്രകടിപ്പിക്കുന്നു. എന്നാൽ പങ്കാളിക്ക് വേദനയുണ്ടാക്കാതെ ശ്രദ്ധിക്കണം.
ലതാവേഷ്ടിതകം (Lata-veshtitakam): ‘ലത’ എന്നാൽ വള്ളി, ‘വേഷ്ടിതകം’ എന്നാൽ ചുറ്റുന്നത്. ഒരു വള്ളി മരത്തിൽ ചുറ്റിപ്പടരുന്നത് പോലെ സ്ത്രീ പുരുഷനെ അല്ലെങ്കിൽ പുരുഷൻ സ്ത്രീയെ ചുറ്റിപ്പിടിച്ച് ആലിംഗനം ചെയ്യുന്ന രീതിയാണിത്. ഇത് തീവ്രമായ അടുപ്പത്തെയും ആശ്രയത്വത്തെയും കാണിക്കുന്നു.
വൃക്ഷാധിരൂഢകം (Vrikshadhirudhakam): ‘വൃക്ഷം’ എന്നാൽ മരം, ‘അധിരൂഢകം’ എന്നാൽ കയറുന്നത്. സ്ത്രീ തൻ്റെ കാലുകൾ കൊണ്ട് പുരുഷൻ്റെ അരക്കെട്ടിൽ ചുറ്റിപ്പിടിച്ച്, ഒരു മരത്തിൽ കയറുന്നതുപോലെ പുരുഷനെ ആലിംഗനം ചെയ്യുന്ന രീതിയാണിത്. ഇത് തീവ്രമായ അഭിനിവേശത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു.
തിലതണ്ഡുലകം (Tila-tandulakam): ‘തിലം’ എന്നാൽ എള്ള്, ‘തണ്ഡുലം’ എന്നാൽ അരി. എള്ളും അരിയും കൂട്ടിക്കലർത്തുമ്പോൾ അവ വേർതിരിക്കാനാവാത്ത വിധം ഇടകലരുന്നത് പോലെ, പങ്കാളികൾ പരസ്പരം ശരീരത്തിൻ്റെ എല്ലാ ഭാഗങ്ങളും ചേർത്ത്, വിടവുകളില്ലാതെ ദൃഢമായി ആലിംഗനം ചെയ്യുന്ന രീതിയാണിത്. ഇത് അഗാധമായ സ്നേഹത്തെയും ഒന്നായിച്ചേരലിനെയും കുറിക്കുന്നു.
ക്ഷീരനീരകം (Kshira-neerakam): ‘ക്ഷീരം’ എന്നാൽ പാൽ, ‘നീരം’ എന്നാൽ വെള്ളം. പാലും വെള്ളവും ചേർന്നാൽ വേർതിരിക്കാനാവാത്തതുപോലെ, പങ്കാളികൾ ആത്മീയമായും ശാരീരികമായും പൂർണ്ണമായി ഒന്നായിച്ചേർന്നു എന്ന് തോന്നിപ്പിക്കുന്ന അഗാധമായ ആലിംഗനമാണിത്. ഇത് ബന്ധത്തിൻ്റെ ഏറ്റവും ഉയർന്ന തലത്തിലുള്ള അടുപ്പത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു.
ഉപസംഹാരം:
കാമസൂത്രത്തിൽ, ആലിംഗനം എന്നത് കേവലം ശാരീരികമായ ഒരു പ്രവൃത്തി എന്നതിലുപരി, വൈകാരികമായ സംവേദനത്തിനും ബന്ധം ദൃഢമാക്കുന്നതിനുമുള്ള ഒരു ഉപാധിയാണ്. “ആലിംഗനം എന്നത് സ്നേഹവും ആഗ്രഹവും പ്രകടിപ്പിക്കാനുള്ള ഒരു മാർഗ്ഗമാണ്” എന്ന് വാത്സ്യായനൻ ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു. ഓരോ തരം ആലിംഗനത്തിനും അതിൻ്റേതായ അർത്ഥവും സന്ദർഭവുമുണ്ട്. ഇത് മനസ്സിലാക്കി ഉചിതമായ രീതിയിൽ പ്രയോഗിക്കുന്നത് ബന്ധങ്ങൾക്ക് ഊഷ്മളതയും ആഴവും നൽകുമെന്നാണ് കാമസൂത്രം പഠിപ്പിക്കുന്നത്.
