കാമസൂത്രത്തിൽ പറയുന്ന ‘നഖച്ഛേദ്യം’ (Nail Marks), ‘ദന്തച്ഛേദ്യം’ (Teeth Marks) എന്നിവയെക്കുറിച്ച് വിശദീകരിക്കാം. കാമസൂത്രം വായിക്കുമ്പോൾ ഇവയെ എങ്ങനെ മനസ്സിലാക്കണം എന്നതിനും ഊന്നൽ നൽകാം.
എന്താണ് നഖച്ഛേദ്യം, ദന്തച്ഛേദ്യം?
കാമസൂത്രത്തിലെ സാമ്പ്രയോഗികം എന്ന അദ്ധ്യായത്തിൽ വിവരിക്കുന്ന ലൈംഗിക ഉത്തേജനത്തിനായുള്ള മാർഗ്ഗങ്ങളിൽ രണ്ടെണ്ണമാണ് നഖച്ഛേദ്യവും ദന്തച്ഛേദ്യവും.
നഖച്ഛേദ്യം (Nakhachhedya): ലൈംഗിക ബന്ധത്തിനിടയിലോ അതിനു മുൻപോ, പങ്കാളിയുടെ ശരീരത്തിൽ നഖങ്ങൾ ഉപയോഗിച്ച് അടയാളങ്ങൾ വരുത്തുന്നതിനെയാണ് ഇത് സൂചിപ്പിക്കുന്നത്. ഇത് വെറും മാന്തൽ അല്ല, മറിച്ച് പ്രത്യേക രീതിയിലും രൂപത്തിലും (ഉദാഹരണത്തിന് ‘അർദ്ധചന്ദ്രകം’ അഥവാ അർദ്ധചന്ദ്രന്റെ ആകൃതിയിലുള്ളത്, ‘വ്യാഘ്രനഖം’ അഥവാ കടുവയുടെ നഖം പോലെയുള്ള അടയാളം) ചെയ്യുന്ന ഒന്നായിട്ടാണ് വാത്സ്യായനൻ ഇതിനെ കാണുന്നത്.
ദന്തച്ഛേദ്യം (Dantachhedya): സമാനമായി, പല്ലുകൾ ഉപയോഗിച്ച് പങ്കാളിയുടെ ശരീരത്തിൽ അടയാളങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കുന്നതിനെയാണ് ഇത് കുറിക്കുന്നത്. ഇതും സാധാരണ കടിയല്ല, മറിച്ച് അടയാളം പതിയുന്ന രീതിയിലുള്ള സ്പർശനങ്ങളാണ് (‘ബിന്ദു’ അഥവാ കുത്ത് പോലെ, ‘പ്രവാളമണി’ അഥവാ പവിഴമണി പോലെ എന്നിങ്ങനെ പലതരം).
എന്തിനാണ് ഇവ ഉപയോഗിക്കുന്നത്? (Purpose):
വാത്സ്യായനൻ പറയുന്നതനുസരിച്ച് ഇതിന് പ്രധാനമായും രണ്ട് ഉദ്ദേശ്യങ്ങളാണുള്ളത്:
ഉത്തേജനം (Arousal): നഖങ്ങൾ കൊണ്ടോ പല്ലുകൾ കൊണ്ടോ ഉള്ള സ്പർശനം, അതുണ്ടാക്കുന്ന ചെറിയ അനുഭൂതി (ചിലപ്പോൾ നേരിയ വേദന), ആ അടയാളങ്ങൾ കാണുന്നത് എന്നിവ പങ്കാളികളിൽ ലൈംഗിക ഉത്തേജനം വർദ്ധിപ്പിക്കാൻ സഹായിക്കും. ഇത് പൂർവ്വകേളിയുടെ (foreplay) ഭാഗമായോ, ലൈംഗിക ബന്ധത്തിൻ്റെ തീവ്രത കൂട്ടുന്നതിനായോ ഉപയോഗിക്കാം.
ഓർമ്മപ്പെടുത്തൽ / സ്നേഹചിഹ്നം (Reminder / Love Token): ലൈംഗിക ബന്ധത്തിനുശേഷം ശരീരത്തിൽ കാണുന്ന ഈ അടയാളങ്ങൾ, ആ തീവ്രമായ നിമിഷങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള ഓർമ്മപ്പെടുത്തലായി വർത്തിക്കും. പങ്കാളികൾക്കിടയിൽ കൈമാറുന്ന ഒരുതരം സ്നേഹത്തിൻ്റെയും അഭിനിവേശത്തിൻ്റെയും അടയാളമായി (love token) വാത്സ്യായനൻ ഇതിനെ കാണുന്നു.
കാമസൂത്രം വായിക്കുമ്പോൾ ശ്രദ്ധിക്കേണ്ട പ്രധാന കാര്യം: സമ്മതവും വേദനയും (Crucial Context for Readers):
ഇക്കാര്യത്തിൽ വാത്സ്യായനൻ വളരെ വ്യക്തമായ മുന്നറിയിപ്പുകളും നിർദ്ദേശങ്ങളും നൽകുന്നുണ്ട്. കാമസൂത്രം വായിക്കുന്നവർ ഇത് മനസ്സിലാക്കേണ്ടത് വളരെ പ്രധാനമാണ്:
പരസ്പര സമ്മതം നിർബന്ധം: ഈ പ്രവൃത്തികൾ “പങ്കാളിയുടെ ഇഷ്ടത്തോടെയും പൂർണ്ണ സമ്മതത്തോടെയും” മാത്രമേ ചെയ്യാൻ പാടുള്ളൂ. ഒരാളുടെ ഇഷ്ടമില്ലാതെ നിർബന്ധിച്ച് ചെയ്യുന്നത് കാമസൂത്രം അംഗീകരിക്കുന്നില്ല. പങ്കാളിയുടെ “ഇഷ്ടാനിഷ്ടങ്ങൾ” മനസ്സിലാക്കേണ്ടത് അത്യാവശ്യമാണ്.
വേദനയില്ലാത്ത രീതി: ഇതിൻ്റെ ഉദ്ദേശ്യം പങ്കാളിയെ വേദനിപ്പിക്കുക എന്നതല്ല. വാത്സ്യായനൻ ആവർത്തിച്ച് പറയുന്നു, “വേദന അധികമാകാതെയും മുറിവ് പറ്റാതെയും സൂക്ഷിക്കണം”. നേരിയ അനുഭൂതി നൽകി ഉത്തേജിപ്പിക്കുക എന്നതാണ് ലക്ഷ്യം, അല്ലാതെ മുറിവേൽപ്പിക്കുക എന്നതല്ല.
ഇതൊരു കലയാണ് (It’s an Art): വാത്സ്യായനൻ നഖച്ഛേദ്യത്തെയും ദന്തച്ഛേദ്യത്തെയും ’64 കലകളിൽ’ ഉൾപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. അതിനർത്ഥം, ഇത് വൈദഗ്ദ്ധ്യത്തോടെയും (skill) അളവറിഞ്ഞും (moderation) ചെയ്യേണ്ട ഒന്നാണ്. എവിടെ, എങ്ങനെ, എത്ര തീവ്രതയിൽ അടയാളം വരുത്തണം എന്നതിലൊക്കെ അറിവുണ്ടായിരിക്കണം.
വ്യക്തി വ്യത്യാസങ്ങൾ: എല്ലാ ആളുകൾക്കും ഇത് ഇഷ്ടപ്പെടണമെന്നില്ല. ചിലരുടെ പ്രകൃതം അനുസരിച്ചോ (ഉദാ: മൃഗി സ്വഭാവമുള്ള സ്ത്രീ) അല്ലെങ്കിൽ ചില നാട്ടുനടപ്പുകൾ അനുസരിച്ചോ ഇതിനോടുള്ള താൽപ്പര്യം വ്യത്യാസപ്പെടാം എന്നും കാമസൂത്രം സൂചിപ്പിക്കുന്നു.
ഉപസംഹാരം (Understanding for Readers):
കാമസൂത്രം വായിക്കുമ്പോൾ നഖച്ഛേദ്യത്തെയും ദന്തച്ഛേദ്യത്തെയും കുറിച്ചുള്ള ഭാഗങ്ങൾ കാണുമ്പോൾ, അത് ലൈംഗികതയിലെ അക്രമത്തെക്കുറിച്ചുള്ള വിവരണമാണെന്ന് തെറ്റിദ്ധരിക്കരുത്. മറിച്ച്, പുരാതന ഭാരതത്തിൽ നിലനിന്നിരുന്ന, ഉത്തേജനം വർദ്ധിപ്പിക്കാനും സ്നേഹത്തിൻ്റെ അടയാളങ്ങൾ നൽകാനും ഉദ്ദേശിച്ചിട്ടുള്ള, എന്നാൽ “സമ്മതത്തിനും പങ്കാളിയുടെ സുഖത്തിനും പ്രഥമ പരിഗണന നൽകണമെന്ന് നിഷ്കർഷിക്കുന്ന” ഒരു ലൈംഗിക രീതിയായാണ് ഇതിനെ മനസ്സിലാക്കേണ്ടത്. വാത്സ്യായനൻ ലൈംഗികതയുടെ എല്ലാ വശങ്ങളെയും എത്ര സൂക്ഷ്മമായും വിശദമായും പഠിച്ചു എന്ന് കാണിക്കുന്ന ഉദാഹരണങ്ങൾ കൂടിയാണ് ഈ വിവരണങ്ങൾ.
