April 2025

വാത്സ്യായനൻ കാമസൂത്രത്തിൽ ചുംബനത്തെ (ചുംബനം) കേവലം ഒരു ശാരീരിക സ്പർശനമായിട്ടല്ല കാണുന്നത്, മറിച്ച് പ്രണയത്തിൻ്റെയും ലൈംഗികതയുടെയും ഭാഷയിലെ ഒരു പ്രധാന വാക്കായിട്ടാണ്. ഇത് പങ്കാളികൾ തമ്മിലുള്ള ആശയവിനിമയത്തിൻ്റെയും, വൈകാരികമായ അടുപ്പം ഊട്ടിയുറപ്പിക്കുന്നതിൻ്റെയും, ലൈംഗിക താൽപ്പര്യത്തെ ക്രമേണ വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നതിൻ്റെയും ഒരു മാർഗ്ഗമാണ്. ‘പൂർവ്വകേളി’ (Purvakeli – Foreplay) യുടെ അവിഭാജ്യ ഘടകമാണ് ചുംബനം.

ചുംബനത്തിൻ്റെ ഉദ്ദേശ്യങ്ങളും തത്വങ്ങളും:

• വൈകാരിക പ്രകടനം: വാത്സല്യം, സ്നേഹം, ബഹുമാനം, സൗഹൃദം, അനുരാഗം, തീവ്രമായ അഭിനിവേശം എന്നിങ്ങനെ വിവിധ വികാരങ്ങൾ പ്രകടിപ്പിക്കാൻ വ്യത്യസ്ത ചുംബനങ്ങൾ ഉപയോഗിക്കാം.
• ഉത്തേജനം നൽകൽ: പങ്കാളിയുടെ ശരീരത്തിൻ്റെ ശരിയായ ഭാഗങ്ങളിൽ, ശരിയായ രീതിയിൽ ചുംബിക്കുന്നത് ലൈംഗിക ഉത്തേജനം വർദ്ധിപ്പിക്കാൻ സഹായിക്കും.
• പങ്കാളിയുടെ പ്രതികരണം അറിയൽ: ഒരു ചുംബനത്തിലൂടെ പങ്കാളിയുടെ ആ നിമിഷത്തിലെ മാനസികാവസ്ഥയും താൽപ്പര്യവും ഒരു പരിധി വരെ മനസ്സിലാക്കാൻ സാധിക്കും. അവരുടെ പ്രതികരണം (പ്രതികരണം) അടുത്ത പടി എന്തായിരിക്കണം എന്നതിൻ്റെ സൂചന നൽകുന്നു.
• ബന്ധം ദൃഢമാക്കൽ: സ്നേഹത്തോടെയുള്ള ചുംബനങ്ങൾ പങ്കാളികൾക്കിടയിലെ വൈകാരിക ബന്ധം ശക്തിപ്പെടുത്തുന്നു.

വിവിധ തരം ചുംബനങ്ങളും അവയുടെ സന്ദർഭങ്ങളും (കൂടുതൽ വിശദാംശങ്ങൾ):

കഴിഞ്ഞ മറുപടിയിൽ സൂചിപ്പിച്ച ചുംബന രീതികളെക്കുറിച്ച് കൂടുതൽ വിശദീകരിക്കാം:

1. തുടക്കത്തിലെ ചുംബനങ്ങൾ:

   • നിമിത്തകം (Nimittakam – നാമമാത്രമായ ചുംബനം): പ്രണയത്തിൻ്റെ തുടക്കത്തിൽ, അല്ലെങ്കിൽ അധികം അടുപ്പമില്ലാത്ത സാഹചര്യങ്ങളിൽ ബഹുമാനവും സ്നേഹവും പ്രകടിപ്പിക്കാൻ ഇത് ഉപയോഗിക്കുന്നു. ചുണ്ടുകൾ കൊണ്ട് ഒരു നേർത്ത സ്പർശം മാത്രം.
   • ഘട്ടിതകം (Ghattithakam – സ്പർശിക്കുന്ന ചുംബനം): നിമിത്തകത്തെക്കാൾ അല്പം കൂടി അടുപ്പം കാണിക്കുന്നു, പക്ഷെ ചുണ്ടുകൾ അമർത്തുന്നില്ല. സൗഹൃദം സ്നേഹത്തിലേക്ക് വഴിമാറുമ്പോഴോ, വാത്സല്യം പ്രകടിപ്പിക്കാനോ ഉപയോഗിക്കാം.

2. അടുപ്പം വർദ്ധിക്കുമ്പോൾ:

   • സ്ഫുരിതകം (Sphuritakam – തുടിക്കുന്ന ചുംബനം): ഇത് വർദ്ധിച്ചു വരുന്ന അനുരാഗത്തിൻ്റെ സൂചനയാണ്. ചുംബിക്കുമ്പോൾ താഴത്തെ ചുണ്ട് ചെറുതായി വിറയ്ക്കുകയോ മുന്നോട്ട് തള്ളുകയോ ചെയ്യുന്നത് ഉള്ളിലെ ആഗ്രഹം പുറത്തുവരുന്നതിൻ്റെ ലക്ഷണമായി വാത്സ്യായനൻ കാണുന്നു.
   • സമചുംബനം (Samachumbanam – തുല്യചുംബനം): പങ്കാളികൾ പരസ്പരം ചുണ്ടുകൾ ഒരേപോലെ സൗമ്യമായി അമർത്തി ചുംബിക്കുന്നു. ഇത് പരസ്പരമുള്ള സ്നേഹത്തെയും ആകർഷണത്തെയും കാണിക്കുന്നു.

3. തീവ്രമായ അനുരാഗത്തിൽ:

   • പീഡിതം (Peeditam – അമർത്തിയുള്ള ചുംബനം): ഇവിടെ ചുണ്ടുകൾ കൂടുതൽ ദൃഢമായി അമർത്തുന്നു. ഇത് സ്നേഹത്തിൻ്റെയും ആഗ്രഹത്തിൻ്റെയും തീവ്രത വർദ്ധിച്ചതിനെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു.
   • അവപീഡിതകം (Avapeeditakam – ശക്തിയായി അമർത്തുന്ന ചുംബനം): ഇത് പീഡിതത്തെക്കാൾ തീവ്രമാണ്. പങ്കാളിയുടെ താഴത്തെ ചുണ്ടിനെ മൃദുവായി സ്വന്തം ചുണ്ടുകൾക്കിടയിൽ അമർത്തുകയോ, ചിലപ്പോൾ മൃദുവായി കടിക്കുകയോ (ദന്തച്ഛേദ്യം പോലെ), വലിക്കുകയോ ചെയ്യാം. ഇത് തീവ്രമായ അഭിനിവേശത്തിൻ്റെയും ഉടമസ്ഥതാബോധത്തിൻ്റെയും പ്രകടനമാണ്.
   • സംപുഷ്ടചുംബനം (Sampushta Chumbanam – അടച്ചുവെച്ച ചുംബനം): ഒരാൾ മറ്റേയാളുടെ രണ്ടു ചുണ്ടുകളും തൻ്റെ വായ്ക്കുള്ളിലാക്കി ചുംബിക്കുന്ന രീതി. ഇത് അഗാധമായ അടുപ്പവും ഒന്നായിച്ചേരാനുള്ള ആഗ്രഹവും കാണിക്കുന്നു.
   • ജിഹ്വായുദ്ധം (Jihva-yuddham – നാവുകളുടെ യുദ്ധം): നാവുകൾ പരസ്പരം സ്പർശിക്കുകയും ചലിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ഈ ചുംബനം (French Kiss) ലൈംഗിക ഉത്തേജനത്തിൻ്റെ പാരമ്യത്തിൽ ഉപയോഗിക്കുന്ന ഒന്നാണ്. ഇതിന് വൈദഗ്ദ്ധ്യം ആവശ്യമാണെന്നും കാമസൂത്രം സൂചിപ്പിക്കുന്നു.

ചുംബന സ്ഥാനങ്ങളും അർത്ഥങ്ങളും:

• നെറ്റി (Lalata): വാത്സല്യം, ബഹുമാനം, ആശിർവാദം.
• കണ്ണുകൾ (Nayana): അഗാധമായ സ്നേഹം, ആരാധന.
• കവിൾ (Kapola): സൗഹൃദം, വാത്സല്യം, ലാളന.
• കഴുത്ത് (Griva), ചുമൽ (Skandha): ലൈംഗിക ഉത്തേജനം, ആകർഷണം.
• ചുണ്ടുകൾ (Oshta): അനുരാഗം, ആഗ്രഹം, അഭിനിവേശം (തീവ്രത അനുസരിച്ച്).
• വായുടെ ഉൾഭാഗം (Mukhabhyantara): തീവ്രമായ അഭിനിവേശം, പൂർണ്ണമായ അർപ്പണം.
• മാറിടം (Vaksha): വാത്സല്യം, ഉത്തേജനം.

പ്രതീകാത്മക ചുംബനങ്ങൾ:

• ഛായാചുംബനം (Chhaya-chumbanam – പ്രതിബിംബ ചുംബനം): പങ്കാളിയുടെ അസാന്നിധ്യത്തിൽ അവരുടെ ഓർമ്മയ്ക്കോ, കളിയായോ പ്രതിബിംബത്തെ ചുംബിക്കുന്നത് വിരഹത്തിൻ്റെയും സ്നേഹത്തിൻ്റെയും സൂചനയാണ്.
• സംക്രാന്തകം (Sankrantakam – കൈമാറിയ ചുംബനം): നേരിട്ട് ചുംബിക്കാൻ സാധിക്കാത്ത അവസ്ഥയിൽ, പങ്കാളി ഉപയോഗിച്ച വസ്തുവിനെയോ, സ്വന്തം കയ്യിലോ ചുംബിച്ച് ആ സ്നേഹം കൈമാറുന്നത് ആഴത്തിലുള്ള ബന്ധത്തെ കാണിക്കുന്നു.

പ്രധാന ആശയം:

വാത്സ്യായനൻ്റെ വീക്ഷണത്തിൽ, “ചുംബനം എന്നത് സന്ദർഭത്തിനും വ്യക്തിക്കും അനുസരിച്ച് അർത്ഥം മാറുന്ന ഒരു ഭാഷയാണ്.” ഏത് ചുംബനം എവിടെ, എപ്പോൾ, എങ്ങനെ നൽകണം എന്നതിലുള്ള അറിവ് (ഔചിത്യബോധം) ലൈംഗിക ജീവിതത്തിൻ്റെയും പ്രണയബന്ധത്തിൻ്റെയും വിജയത്തിന് അത്യന്താപേക്ഷിതമാണ്. പങ്കാളിയുടെ പ്രതികരണങ്ങൾ ശ്രദ്ധിച്ച്, പരസ്പര സമ്മതത്തോടെയും സ്നേഹത്തോടെയുമുള്ള ചുംബനങ്ങളാണ് ഏറ്റവും ഉചിതം.

കാമസൂത്രത്തിൽ ‘ആലിംഗനം’ (Alingana – Embraces) എന്നതിനെക്കുറിച്ച് വിശദമായി പ്രതിപാദിക്കുന്നുണ്ട്. ഇത് കേവലം ശാരീരികമായ ഒരു പ്രവർത്തനം എന്നതിലുപരി, സ്നേഹവും അടുപ്പവും ആഗ്രഹവും പ്രകടിപ്പിക്കാനുള്ള ഒരു പ്രധാന മാർഗ്ഗമായാണ് വാത്സ്യായനൻ ഇതിനെ കാണുന്നത്. സാമ്പ്രയോഗികം എന്ന അദ്ധ്യായത്തിലാണ് ആലിംഗനങ്ങളെക്കുറിച്ച് വിശദീകരിക്കുന്നത്.

ആലിംഗനത്തെക്കുറിച്ച് കാമസൂത്രം പറയുന്ന പ്രധാന കാര്യങ്ങൾ:

1. പ്രാധാന്യം: ലൈംഗിക ബന്ധത്തിന് മുൻപും, സംഭോഗസമയത്തും, അതിനുശേഷവും ആലിംഗനങ്ങൾക്ക് അതിൻ്റേതായ സ്ഥാനമുണ്ട്. ഇത് പങ്കാളികൾക്കിടയിലെ വൈകാരികമായ അടുപ്പം വർദ്ധിപ്പിക്കാനും, കാമാഗ്നിയെ ഉദ്ദീപിപ്പിക്കാനും (to ignite passion), സ്നേഹം പ്രകടിപ്പിക്കാനും സഹായിക്കുന്നു. വാത്സ്യായനൻ ഇതിനെ ഒരു കലയായിത്തന്നെയാണ് പരിഗണിക്കുന്നത്.

2. സന്ദർഭത്തിനനുസരിച്ചുള്ള ആലിംഗനങ്ങൾ: എല്ലാ ആലിംഗനങ്ങളും എല്ലാ സാഹചര്യങ്ങൾക്കും യോജിച്ചതല്ല. പ്രണയത്തിൻ്റെ തുടക്കത്തിൽ ഉപയോഗിക്കുന്ന സൗമ്യമായ ആലിംഗനങ്ങൾ മുതൽ, തീവ്രമായ അനുരാഗം പ്രകടിപ്പിക്കാൻ ഉപയോഗിക്കുന്ന ദൃഢമായ ആലിംഗനങ്ങൾ വരെയുണ്ട്. “സന്ദർഭത്തിനും മാനസികാവസ്ഥയ്ക്കും അനുസരിച്ചുള്ള ആലിംഗനമാണ് ഉചിതം” എന്നത് കാമസൂത്രത്തിലെ ഒരു പ്രധാന ആശയമാണ്.

കാമസൂത്രത്തിൽ വിവരിക്കുന്ന വിവിധ തരം ആലിംഗനങ്ങൾ (Key Terms/Concepts):

വാത്സ്യായനൻ പലതരം ആലിംഗനങ്ങളെപ്പറ്റി പറയുന്നുണ്ട്. അവയിൽ പ്രധാനപ്പെട്ടവ താഴെക്കൊടുക്കുന്നു (ഇവയാണ് പുസ്തകത്തിലെ പ്രധാന വാക്കുകൾ/ആശയങ്ങൾ):

1. സ്പൃഷ്ടകം (Sprishtakam): വളരെ സൗമ്യമായ ഒരു സ്പർശനമാണിത്. നടക്കുമ്പോഴോ ഇരിക്കുമ്പോഴോ അവിചാരിതമെന്നോണം പങ്കാളിയുടെ ശരീരത്തിൽ മൃദുവായി സ്പർശിക്കുകയോ ഉരസുകയോ ചെയ്യുന്നത് ഇതിൽപ്പെടും. പ്രണയത്തിൻ്റെ തുടക്കത്തിലോ, പൊതുസ്ഥലങ്ങളിൽ വെച്ചോ ഉള്ള അടുപ്പം കാണിക്കാനാണ് ഇത് സാധാരണയായി ഉപയോഗിക്കുന്നത്.
2. വിദ്ധകം (Viddhakam): അല്പം കൂടി ദൃഢമായ ആലിംഗനമാണിത്. പങ്കാളിയുടെ നെഞ്ചിലേക്ക് തൻ്റെ നെഞ്ച് അമർത്തുന്ന രീതിയിലുള്ള ആലിംഗനമാണിത്. ഇത് അടുപ്പവും ആഗ്രഹവും പ്രകടിപ്പിക്കുന്നു.
3. ഉദ്‌ഘൃഷ്ടകം (Udghrishtakam): ഈ ആലിംഗനത്തിൽ പങ്കാളികൾ തങ്ങളുടെ ശരീരങ്ങൾ പരസ്പരം ഉരസുന്നു. ഇത് ഉത്തേജനം വർദ്ധിപ്പിക്കാൻ സഹായിക്കുന്നു.
4. പീഡിതകം (Peeditakam): ശക്തിയായി അമർത്തുകയോ ഞെരുക്കുകയോ ചെയ്യുന്ന ആലിംഗനമാണിത്. തീവ്രമായ അനുരാഗവും ഉടമസ്ഥതാബോധവും ഇത് പ്രകടിപ്പിക്കുന്നു. എന്നാൽ പങ്കാളിക്ക് വേദനയുണ്ടാക്കാതെ ശ്രദ്ധിക്കണം.
5. ലതാവേഷ്ടിതകം (Lata-veshtitakam): ‘ലത’ എന്നാൽ വള്ളി, ‘വേഷ്ടിതകം’ എന്നാൽ ചുറ്റുന്നത്. ഒരു വള്ളി മരത്തിൽ ചുറ്റിപ്പടരുന്നത് പോലെ സ്ത്രീ പുരുഷനെ അല്ലെങ്കിൽ പുരുഷൻ സ്ത്രീയെ ചുറ്റിപ്പിടിച്ച് ആലിംഗനം ചെയ്യുന്ന രീതിയാണിത്. ഇത് തീവ്രമായ അടുപ്പത്തെയും ആശ്രയത്വത്തെയും കാണിക്കുന്നു.
6. വൃക്ഷാധിരൂഢകം (Vrikshadhirudhakam): ‘വൃക്ഷം’ എന്നാൽ മരം, ‘അധിരൂഢകം’ എന്നാൽ കയറുന്നത്. സ്ത്രീ തൻ്റെ കാലുകൾ കൊണ്ട് പുരുഷൻ്റെ അരക്കെട്ടിൽ ചുറ്റിപ്പിടിച്ച്, ഒരു മരത്തിൽ കയറുന്നതുപോലെ പുരുഷനെ ആലിംഗനം ചെയ്യുന്ന രീതിയാണിത്. ഇത് തീവ്രമായ അഭിനിവേശത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു.
7. തിലതണ്ഡുലകം (Tila-tandulakam): ‘തിലം’ എന്നാൽ എള്ള്, ‘തണ്ഡുലം’ എന്നാൽ അരി. എള്ളും അരിയും കൂട്ടിക്കലർത്തുമ്പോൾ അവ വേർതിരിക്കാനാവാത്ത വിധം ഇടകലരുന്നത് പോലെ, പങ്കാളികൾ പരസ്പരം ശരീരത്തിൻ്റെ എല്ലാ ഭാഗങ്ങളും ചേർത്ത്, വിടവുകളില്ലാതെ ദൃഢമായി ആലിംഗനം ചെയ്യുന്ന രീതിയാണിത്. ഇത് അഗാധമായ സ്നേഹത്തെയും ഒന്നായിച്ചേരലിനെയും കുറിക്കുന്നു.
8. ക്ഷീരനീരകം (Kshira-neerakam): ‘ക്ഷീരം’ എന്നാൽ പാൽ, ‘നീരം’ എന്നാൽ വെള്ളം. പാലും വെള്ളവും ചേർന്നാൽ വേർതിരിക്കാനാവാത്തതുപോലെ, പങ്കാളികൾ ആത്മീയമായും ശാരീരികമായും പൂർണ്ണമായി ഒന്നായിച്ചേർന്നു എന്ന് തോന്നിപ്പിക്കുന്ന അഗാധമായ ആലിംഗനമാണിത്. ഇത് ബന്ധത്തിൻ്റെ ഏറ്റവും ഉയർന്ന തലത്തിലുള്ള അടുപ്പത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു.

ഉപസംഹാരം:

കാമസൂത്രത്തിൽ, ആലിംഗനം എന്നത് കേവലം ശാരീരികമായ ഒരു പ്രവൃത്തി എന്നതിലുപരി, വൈകാരികമായ സംവേദനത്തിനും ബന്ധം ദൃഢമാക്കുന്നതിനുമുള്ള ഒരു ഉപാധിയാണ്. “ആലിംഗനം എന്നത് സ്നേഹവും ആഗ്രഹവും പ്രകടിപ്പിക്കാനുള്ള ഒരു മാർഗ്ഗമാണ്” എന്ന് വാത്സ്യായനൻ ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു. ഓരോ തരം ആലിംഗനത്തിനും അതിൻ്റേതായ അർത്ഥവും സന്ദർഭവുമുണ്ട്. ഇത് മനസ്സിലാക്കി ഉചിതമായ രീതിയിൽ പ്രയോഗിക്കുന്നത് ബന്ധങ്ങൾക്ക് ഊഷ്മളതയും ആഴവും നൽകുമെന്നാണ് കാമസൂത്രം പഠിപ്പിക്കുന്നത്.

കാമസൂത്രത്തിൽ സ്ത്രീപുരുഷന്മാരുടെ ശാരീരികവും മാനസികവുമായ സ്വഭാവങ്ങളെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള ചേർച്ചകളെക്കുറിച്ച് വിശദമായി പ്രതിപാദിക്കുന്നുണ്ട്. ഇത് പ്രധാനമായും നാം നേരത്തെ ചർച്ച ചെയ്ത ‘പ്രകൃതം’ അഥവാ ‘സ്വഭാവം’ അനുസരിച്ചുള്ള വർഗ്ഗീകരണവുമായി (ശശൻ, വൃഷഭൻ, അശ്വൻ പുരുഷന്മാർ; മൃഗി, വഡവ, ഹസ്തിനി സ്ത്രീകൾ) ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ഈ സ്വഭാവങ്ങൾ ലൈംഗിക താൽപ്പര്യങ്ങൾ, സമീപന രീതികൾ, വൈകാരിക പ്രതികരണങ്ങൾ എന്നിവയിലുള്ള വ്യത്യാസങ്ങളെയാണ് സൂചിപ്പിക്കുന്നത്.

സ്വഭാവങ്ങളെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള വർഗ്ഗീകരണം:

വാത്സ്യായനൻ ഈ വർഗ്ഗീകരണങ്ങളിലൂടെ ഓരോ വിഭാഗം സ്ത്രീപുരുഷന്മാരുടെയും ലൈംഗികവും മാനസികവുമായ ചില പൊതു സ്വഭാവങ്ങളെക്കുറിച്ച് പറയുന്നു. ഇവ മനസ്സിലാക്കുന്നത് പരസ്പരം ചേർച്ച കണ്ടെത്താൻ സഹായിക്കും.

• പുരുഷ സ്വഭാവങ്ങൾ:

  • ശശൻ (മുയൽ പ്രകൃതം): ഇവർ പൊതുവെ സൗമ്യരും സ്നേഹത്തോടെ പെരുമാറുന്നവരുമായിരിക്കും. ലൈംഗിക താൽപ്പര്യം മിതമായിരിക്കും. മൃദലമായ സമീപനങ്ങളും വാത്സല്യപ്രകടനങ്ങളും ഇഷ്ടപ്പെടുന്നവരാണിവർ.
  • വൃഷഭൻ (കാള പ്രകൃതം): ശശനെക്കാൾ അല്പം കൂടി തീവ്രമായ ലൈംഗിക താൽപ്പര്യമുള്ളവരായിരിക്കും. ഊർജ്ജസ്വലരും എന്നാൽ സമചിത്തതയോടെ പെരുമാറുന്നവരുമായിരിക്കും.
  • അശ്വൻ (കുതിര പ്രകൃതം): ശക്തമായ ലൈംഗിക ആഗ്രഹങ്ങളും ഊർജ്ജസ്വലതയുമുള്ളവരാണ്. രതിയിൽ കൂടുതൽ തീവ്രതയും വേഗതയും പ്രകടിപ്പിച്ചേക്കാം.

• സ്ത്രീ സ്വഭാവങ്ങൾ:

  • മൃഗി (പേടമാൻ പ്രകൃതം): ശാരീരികമായും മാനസികമായും മൃദലസ്വഭാവമുള്ളവരായിരിക്കും. മിതമായ ലൈംഗിക താൽപ്പര്യവും, സൗമ്യമായ സമീപനങ്ങൾ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നവരുമാണ്. പെട്ടെന്ന് ഉത്തേജിതരാകുമെങ്കിലും, തീവ്രത കുറവായിരിക്കും.
  • വഡവ (പെൺകുതിര പ്രകൃതം): ഇടത്തരം ലൈംഗിക താൽപ്പര്യവും ഊർജ്ജസ്വലതയുമുള്ളവർ. രതിയിൽ വൈവിധ്യങ്ങളും ദീർഘനേരമുള്ള ലാളനകളും ആസ്വദിക്കുന്നവരാണ്.
  • ഹസ്തിനി (പിടിയാന പ്രകൃതം): ശക്തമായ ലൈംഗിക താൽപ്പര്യവും ശേഷിയുമുള്ളവർ. തീവ്രമായതും ദീർഘനേരം നീണ്ടുനിൽക്കുന്നതുമായ രതി ആസ്വദിക്കുന്നവരായിരിക്കും.

ചേർച്ചയുടെ ആശയങ്ങൾ (Key Concepts/”Quotes”):

വാത്സ്യായനൻ ഈ സ്വഭാവങ്ങളെ അടിസ്ഥാനമാക്കി ചേർച്ചയെക്കുറിച്ച് പറയുമ്പോൾ ചില പ്രധാന ആശയങ്ങൾ മുന്നോട്ട് വെക്കുന്നു:

1. പ്രകൃതം അനുസരിച്ചുള്ള ചേർച്ച (Compatibility by Nature): ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട ആശയം ‘സമരതം’ (Sama-ratam) ആണ്. ഇത് ശാരീരിക അളവുകളുടെ കാര്യത്തിലെന്ന പോലെ, സ്വഭാവങ്ങളുടെ കാര്യത്തിലും പ്രധാനമാണ്. ഒരേ പ്രകൃതമുള്ളവർ തമ്മിലുള്ള ചേർച്ച (ഉദാ: ശശൻ-മൃഗി, വൃഷഭൻ-വഡവ, അശ്വൻ-ഹസ്തിനി) ഏറ്റവും സ്വാഭാവികവും തൃപ്തികരവുമായ ലൈംഗികാനുഭവത്തിന് വഴിയൊരുക്കുമെന്ന് വാത്സ്യayanൻ കരുതുന്നു. കാരണം, അവരുടെ താൽപ്പര്യങ്ങളും ഊർജ്ജനിലകളും ലൈംഗിക സമീപനങ്ങളും സമാനമായിരിക്കും. ഇതിനെ “സ്വഭാവ ചേർച്ച” എന്ന് വിശേഷിപ്പിക്കാം.

2. വ്യത്യസ്ത സ്വഭാവക്കാർ തമ്മിലുള്ള ചേർച്ച: വ്യത്യസ്ത പ്രകൃതമുള്ളവർ തമ്മിൽ ചേരുന്നത് (വിഷമരതം) അസാധ്യമല്ല, എന്നാൽ അതിന് കൂടുതൽ മനസ്സിലാക്കലും പ്രയത്നവും ആവശ്യമാണെന്ന് കാമസൂത്രം പറയുന്നു. ഉദാഹരണത്തിന്:

   • ഒരു ‘അശ്വൻ’ പുരുഷൻ (തീവ്ര സ്വഭാവം) ഒരു ‘മൃഗി’ സ്ത്രീയുമായി (മൃദല സ്വഭാവം) ബന്ധപ്പെടുമ്പോൾ, അയാൾ കൂടുതൽ സൗമ്യതയും ക്ഷമയും കാണിക്കേണ്ടതുണ്ട്.
   • ഒരു ‘ശശൻ’ പുരുഷൻ (സൗമ്യ സ്വഭാവം) ഒരു ‘ഹസ്തിനി’ സ്ത്രീയുമായി (തീവ്ര സ്വഭാവം) ബന്ധപ്പെടുമ്പോൾ, അവളുടെ ഉയർന്ന ഊർജ്ജനിലയ്ക്കും താൽപ്പര്യങ്ങൾക്കുമനുസരിച്ച് പെരുമാറാൻ പഠിക്കേണ്ടതുണ്ട്.

3. ഇംഗിതജ്ഞാനം (Ingitajnanam – സൂചനകൾ അറിയാനുള്ള കഴിവ്): പങ്കാളിയുടെ പ്രകൃതം എന്തുതന്നെയായാലും, അവരുടെ ആ നിമിഷത്തിലെ മാനസികാവസ്ഥയും (ഭാവം), ആഗ്രഹങ്ങളും, ഇഷ്ടങ്ങളും സൂക്ഷ്മമായി നിരീക്ഷിച്ച് മനസ്സിലാക്കാനുള്ള കഴിവിനെയാണ് ‘ഇംഗിതജ്ഞാനം’ എന്ന് പറയുന്നത്. വാത്സ്യായനൻ ഇതിന് വലിയ പ്രാധാന്യം നൽകുന്നു. “പങ്കാളിയുടെ മുഖഭാവങ്ങളിൽ നിന്നും അംഗചലനങ്ങളിൽ നിന്നും അവരുടെ ഇഷ്ടാനിഷ്ടങ്ങൾ തിരിച്ചറിയണം” എന്ന ആശയം കാമസൂത്രത്തിലുണ്ട്. മാനസികമായ ചേർച്ചയ്ക്ക് ഇത് അത്യന്താപേക്ഷിതമാണ്.

4. ഭാവം (Bhavam – മാനസികാവസ്ഥ): ഓരോ സമയത്തും പങ്കാളിയുടെ വൈകാരികവും മാനസികവുമായ അവസ്ഥ (ഭാവം) വ്യത്യസ്തമായിരിക്കും. പ്രകൃതം സ്ഥിരമാണെങ്കിലും, ഭാവം മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കും. സന്തോഷം, ദുഃഖം, ഉത്കണ്ഠ, താൽപ്പര്യം തുടങ്ങിയ ഭാവങ്ങൾക്കനുസരിച്ച് പങ്കാളിയോട് പെരുമാറുന്നത് മാനസികമായ അടുപ്പവും ചേർച്ചയും വർദ്ധിപ്പിക്കും. “അവളുടെ/അവന്റെ ഭാവമറിഞ്ഞു പ്രവർത്തിക്കണം” എന്നത് ഒരു പ്രധാന തത്വമാണ്.

ഉപസംഹാരം:

കാമസൂത്രമനുസരിച്ച്, സ്ത്രീപുരുഷ ചേർച്ച കേവലം ശാരീരിക അളവുകളിൽ ഒതുങ്ങുന്നില്ല. ഓരോ വ്യക്തിയുടെയും അടിസ്ഥാന സ്വഭാവം (പ്രകൃതം), ലൈംഗിക താൽപ്പര്യങ്ങൾ, ഊർജ്ജനില എന്നിവ പ്രധാനമാണ്. സമാന സ്വഭാവമുള്ളവർക്ക് എളുപ്പത്തിൽ ചേർച്ച കണ്ടെത്താൻ കഴിയുമെങ്കിലും (‘സമരതം’), യഥാർത്ഥ മാനസികവും വൈകാരികവുമായ ചേർച്ചയ്ക്ക് പങ്കാളിയുടെ ആഗ്രഹങ്ങളും സൂചനകളും (‘ഇംഗിതജ്ഞാനം’), ആ നിമിഷത്തിലെ മാനസികാവസ്ഥയും (‘ഭാവം’) മനസ്സിലാക്കി സ്നേഹത്തോടെയും ബഹുമാനത്തോടെയും പെരുമാറേണ്ടത് അനിവാര്യമാണ്. വാത്സ്യായനന്റെ വർഗ്ഗീകരണങ്ങൾ ഒരു ചട്ടക്കൂട് നൽകുന്നുവെങ്കിലും, വ്യക്തിപരമായ ശ്രദ്ധയും മനസ്സിലാക്കലുമാണ് യഥാർത്ഥ ചേർച്ചയുടെ അടിസ്ഥാനം.

കാമസൂത്രത്തിലെ ‘സാമ്പ്രയോഗികം’ എന്ന അദ്ധ്യായത്തിൽ വാത്സ്യായനൻ രതിബന്ധങ്ങളെ പല രീതിയിൽ വർഗ്ഗീകരിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഇതിനെക്കുറിച്ചുള്ള വിശദാംശങ്ങൾ താഴെ നൽകുന്നു:

വാത്സ്യായനൻ ലൈംഗിക ബന്ധങ്ങളെ ഒരു ശാസ്ത്രീയ വിഷയമായിക്കൂടി കണ്ടിരുന്നതുകൊണ്ട്, പങ്കാളികൾ തമ്മിലുള്ള ശാരീരികവും മാനസികവുമായ ചേർച്ചകളെ മനസ്സിലാക്കാൻ സഹായിക്കുന്ന ചില വർഗ്ഗീകരണങ്ങൾ അദ്ദേഹം നടത്തിയിട്ടുണ്ട്. പ്രധാനമായും താഴെപ്പറയുന്ന അടിസ്ഥാനങ്ങളിലാണ് ഈ വർഗ്ഗീകരണം:

1. ലിംഗ-യോനീ അളവുകളുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ (Based on Dimensions): ഇത് ഏറ്റവും പ്രശസ്തമായ വർഗ്ഗീകരണങ്ങളിൽ ഒന്നാണ്. പുരുഷന്റെ ലിംഗത്തിന്റെ (Linga) വലിപ്പവും സ്ത്രീയുടെ യോനിയുടെ (Yoni) ആഴവും അനുസരിച്ച് സ്ത്രീകളെയും പുരുഷന്മാരെയും മൂന്നായി തരംതിരിക്കുന്നു.

• പുരുഷന്മാർ:
  • ശശൻ (Shasha – മുയൽ): ചെറിയ ലിംഗമുള്ളയാൾ.
  • വൃഷഭൻ (Vrishabha – കാള): ഇടത്തരം ലിംഗമുള്ളയാൾ.
  • അശ്വൻ (Ashva – കുതിര): വലിയ ലിംഗമുള്ളയാൾ.
• സ്ത്രീകൾ:
  • മൃഗി (Mrigi – പേടമാൻ): കുറഞ്ഞ ആഴമുള്ള യോനിയുള്ളവൾ.
  • വഡവ (Vadava – പെൺകുതിര): ഇടത്തരം ആഴമുള്ള യോനിയുള്ളവൾ.
  • ഹസ്തിനി (Hastini – പിടിയാന): കൂടിയ ആഴമുള്ള യോനിയുള്ളവൾ.

ഈ വർഗ്ഗീകരണമനുസരിച്ച് ഒമ്പത് തരത്തിലുള്ള സംയോഗങ്ങൾ (3×3) സാധ്യമാണ്. ഇതിൽ, ഒരേ വിഭാഗത്തിൽപ്പെട്ടവർ തമ്മിലുള്ള ബന്ധത്തെ ‘സമരതം’ (Sama-ratam – തുല്യമായ രതി) എന്ന് പറയുന്നു. ഇത് ഏറ്റവും അനുയോജ്യവും സംതൃപ്തി നൽകുന്നതുമായ ബന്ധമായി വാത്സ്യായനൻ കണക്കാക്കുന്നു (ഉദാ: ശശൻ-മൃഗി, വൃഷഭൻ-വഡവ, അശ്വൻ-ഹസ്തിനി).

വ്യത്യസ്ത വിഭാഗക്കാർ തമ്മിലുള്ള ബന്ധങ്ങളെ ‘വിഷമരതം’ (Vishama-ratam – തുല്യമല്ലാത്ത രതി) എന്നും പറയുന്നു. ഇതിൽ തന്നെ പുരുഷന്റെ ലിംഗം സ്ത്രീയുടെ യോനിയേക്കാൾ വലുതാണെങ്കിൽ ‘ഉച്ചരതം’ (Uccharatam – ഉയർന്ന രതി) എന്നും, ചെറുതാണെങ്കിൽ ‘നീചരതം’ (Neecharatam – താഴ്ന്ന രതി) എന്നും ഉപവിഭാഗങ്ങളുണ്ട്. വാത്സ്യായനൻ ഇത്തരം ബന്ധങ്ങളെ പൂർണ്ണമായും തള്ളിക്കളയുന്നില്ലെങ്കിലും, സമരതമാണ് ഏറ്റവും ഉത്തമം എന്ന് പറയുന്നു.

2. വേഗതയും ആവേശവും അനുസരിച്ച് (Based on Force/Passion – Vega): ലൈംഗിക ബന്ധത്തിലെ ആവേശത്തിന്റെ തീവ്രതയും വേഗതയും അനുസരിച്ച് പുരുഷന്മാരെ മൂന്നായി തിരിക്കുന്നു:

• മന്ദവേഗൻ (Manda-vegan): സാവധാനത്തിലും സൗമ്യമായും രതിയിലേർപ്പെടുന്നയാൾ.
• മധ്യമവേഗൻ (Madhyama-vegan): ഇടത്തരം വേഗതയും ആവേശവുമുള്ളയാൾ.
• ചണ്ഡവേഗൻ അഥവാ തീവ്രവേഗൻ (Chanda/Tivra-vegan): വളരെ വേഗതയും തീവ്രമായ ആവേശവുമുള്ളയാൾ.

സ്ത്രീകളിലും സമാനമായ വേഗതയും ആവേശവും ഉണ്ടാകാമെന്നും, പങ്കാളികൾ തമ്മിലുള്ള വേഗതയിലെ ചേർച്ച ബന്ധത്തിന്റെ സംതൃപ്തിയെ സ്വാധീനിക്കുമെന്നും കാമസൂത്രം സൂചിപ്പിക്കുന്നു.

3. സമയം/ദൈർഘ്യം അനുസരിച്ച് (Based on Time/Duration): രതിയുടെ ദൈർഘ്യം അല്ലെങ്കിൽ പുരുഷന് സ്ഖലനം സംഭവിക്കാനെടുക്കുന്ന സമയം അനുസരിച്ചും ഒരു വർഗ്ഗീകരണമുണ്ട്. ഇത് മുകളിലെ വേഗതയുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു:

• ശീഘ്രരതൻ (Shighra-ratan): വേഗത്തിൽ സ്ഖലനം സംഭവിക്കുന്നയാൾ (ഹ്രസ്വ സമയം).
• മധ്യമരതൻ (Madhyama-ratan): ഇടത്തരം സമയം കൊണ്ട് സ്ഖലനം സംഭവിക്കുന്നയാൾ.
• ചിരരതൻ (Chira-ratan): ദീർഘനേരം രതിയിൽ തുടരാൻ കഴിവുള്ളയാൾ (കൂടിയ സമയം).

പങ്കാളികൾക്ക് വ്യത്യസ്ത ദൈർഘ്യമാണ് താൽപ്പര്യമെങ്കിൽ, അത് മനസ്സിലാക്കി പരസ്പരം സഹകരിക്കേണ്ടതിന്റെ പ്രാധാന്യവും സൂചിപ്പിക്കുന്നു.

4. സ്വഭാവം/പ്രകൃതം അനുസരിച്ച് (Based on Temperament/Nature): മുകളിൽ പറഞ്ഞ മൃഗങ്ങളുടെ പേരിലുള്ള വർഗ്ഗീകരണം (ശശൻ, വൃഷഭൻ, അശ്വൻ; മൃഗി, വഡവ, ഹസ്തിനി) കേവലം ശാരീരിക അളവുകളെ മാത്രമല്ല, ഒരു പരിധി വരെ അവരുടെ ലൈംഗിക സ്വഭാവത്തെയും താൽപ്പര്യങ്ങളെയും സൂചിപ്പിക്കുന്നു എന്നും വ്യാഖ്യാനിക്കാറുണ്ട്. ഉദാഹരണത്തിന്, ലൈംഗിക താൽപ്പര്യത്തിന്റെ അളവ്, സമീപന രീതി എന്നിവയിലും ഈ വിഭാഗക്കാർ വ്യത്യാസപ്പെട്ടിരിക്കാം.

വർഗ്ഗീകരണത്തിന്റെ ഉദ്ദേശ്യം: ഈ വർഗ്ഗീകരണങ്ങളിലൂടെ വാത്സ്യായനൻ ലക്ഷ്യമിടുന്നത് പങ്കാളികൾക്ക് തങ്ങളെയും തങ്ങളുടെ ഇണയെയും നന്നായി മനസ്സിലാക്കാനും, അതുവഴി ലൈംഗിക ബന്ധം കൂടുതൽ സന്തോഷകരവും സംതൃപ്തവുമാക്കാനുമുള്ള അറിവ് നൽകുക എന്നതാണ്. ഇത് ആളുകളെ തരംതാഴ്ത്തി കാണിക്കാനല്ല, മറിച്ച് ലൈംഗികതയിലെ വൈവിധ്യങ്ങളെ ശാസ്ത്രീയമായി മനസ്സിലാക്കാനും അനുയോജ്യമായ രീതികൾ കണ്ടെത്താനും സഹായിക്കാനാണ്.

വാത്സ്യായന മഹർഷി രചിച്ച കാമസൂത്രം, മനുഷ്യജീവിതത്തിലെ ലൈംഗികതയെക്കുറിച്ച് ആഴത്തിൽ പ്രതിപാദിക്കുന്ന ഒരു ഗ്രന്ഥമാണ്. കേവലം ലൈംഗിക കേളികളെക്കുറിച്ചുള്ള വിവരണത്തിനപ്പുറം, ഒരു വ്യക്തിയുടെ സാമൂഹികവും സാംസ്കാരികവുമായ ജീവിതത്തിൽ ലൈംഗികതയ്ക്കുള്ള പങ്കിനെക്കുറിച്ചും ഇത് സംസാരിക്കുന്നു. കാമസൂത്രത്തിലെ രണ്ടാം അദ്ധ്യായമായ ‘സാമ്പ്രയോഗികം’ (ലൈംഗിക സംയോഗം) പ്രധാനമായും ലൈംഗിക ബന്ധത്തിന്റെ പ്രായോഗിക വശങ്ങളെക്കുറിച്ചാണ് വിശദീകരിക്കുന്നത്. വാത്സ്യായനൻ ലൈംഗികതയെ ഒരു കലയും ശാസ്ത്രവുമായാണ് ഈ അദ്ധ്യായത്തിൽ അവതരിപ്പിക്കുന്നത്.

രതിബന്ധങ്ങളുടെ വർഗ്ഗീകരണം: സാമ്പ്രയോഗികം, ലൈംഗിക ബന്ധങ്ങളെ പല രീതിയിൽ വർഗ്ഗീകരിക്കുന്നുണ്ട്. ഇത് വാത്സ്യായനന്റെ ശാസ്ത്രീയമായ സമീപനത്തെ കാണിക്കുന്നു. ഉദാഹരണത്തിന്:

• ശാരീരിക അളവുകളുടെ അടിസ്ഥാനത്തിലുള്ള ചേർച്ചകൾ.
• രതിയുടെ വേഗതയുടെ അടിസ്ഥാനത്തിലുള്ള വർഗ്ഗീകരണം (ഉദാ: മൃദു, മധ്യമം, അതിവേഗം).
• സ്ത്രീപുരുഷന്മാരുടെ ശാരീരികവും മാനസികവുമായ സ്വഭാവങ്ങളെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള ചേർച്ചകൾ. ഈ വർഗ്ഗീകരണങ്ങൾ പങ്കാളികൾക്ക് പരസ്പരം മനസ്സിലാക്കാനും അനുയോജ്യമായ രീതികൾ തിരഞ്ഞെടുക്കാനും സഹായിക്കുമെന്നാണ് വാത്സ്യായനൻ കരുതുന്നത്.

ലൈംഗികത ഒരു കല: ലൈംഗിക ബന്ധത്തിലെ ശാരീരിക പ്രവൃത്തികളെ ഒരു കലാരൂപം പോലെയാണ് സാമ്പ്രയോഗികത്തിൽ വിവരിക്കുന്നത്. പ്രശസ്തമായ ‘ചതുഷഷ്ഠി കലകൾ’ (64 കലകൾ) ഇതിന്റെ ഭാഗമാണ്. സാമ്പ്രയോഗികത്തിൽ പ്രധാനമായും താഴെപ്പറയുന്ന വിഷയങ്ങളെക്കുറിച്ച് വിശദമായി പ്രതിപാദിക്കുന്നു:

• ആലിംഗനം (Embraces): വിവിധ തരത്തിലുള്ള ആലിംഗനങ്ങളെക്കുറിച്ചും അവയുടെ സന്ദർഭങ്ങളെക്കുറിച്ചും പറയുന്നു. സ്നേഹവും അടുപ്പവും പ്രകടിപ്പിക്കാനുള്ള മാർഗ്ഗങ്ങളായാണ് ഇവയെ കാണുന്നത്.
• ചുംബനം (Kisses): ശരീരത്തിന്റെ വിവിധ ഭാഗങ്ങളിലുള്ള ചുംബനങ്ങളെക്കുറിച്ചും അവയുടെ അർത്ഥങ്ങളെക്കുറിച്ചും വിശദീകരിക്കുന്നു.
• നഖച്ഛേദ്യം (Nail Marks), ദന്തച്ഛേദ്യം (Teeth Marks): ഉത്തേജനത്തിനും ഓർമ്മപ്പെടുത്തലിനുമായി ഉപയോഗിക്കുന്ന അടയാളങ്ങളെക്കുറിച്ച് പറയുന്നു. ഇവ പ്രയോഗിക്കുമ്പോൾ പങ്കാളിയുടെ ഇഷ്ടാനിഷ്ടങ്ങൾക്കും വേദനയില്ലാത്ത രീതിക്കും പ്രാധാന്യം നൽകണമെന്ന് വാത്സ്യായനൻ ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു.
• സംവേശനം (ആസനങ്ങൾ – Positions): വിവിധ തരത്തിലുള്ള സംയോഗ രീതികളെയും (ആസനങ്ങൾ) അവയുടെ പ്രായോഗികതയെയും കുറിച്ച് വിവരിക്കുന്നു. ഇത് കേവലം ശാരീരിക അഭ്യാസങ്ങളല്ല, മറിച്ച് പങ്കാളികളുടെ സൗകര്യത്തിനും ആനന്ദത്തിനും അനുസരിച്ച് തിരഞ്ഞെടുക്കേണ്ടവയാണ്.
• സീൽക്കാരം (Sounds): രതിസമയത്തുണ്ടാകുന്ന ശബ്ദങ്ങളെക്കുറിച്ചും അവ പ്രകടിപ്പിക്കുന്ന വികാരങ്ങളെക്കുറിച്ചും സൂചനകളുണ്ട്.

പരസ്പര ധാരണയുടെയും ബഹുമാനത്തിന്റെയും പ്രാധാന്യം: സാമ്പ്രയോഗികം ശാരീരിക വശങ്ങൾക്ക് പ്രാധാന്യം നൽകുമ്പോഴും, വൈകാരിക ബന്ധത്തിനും പരസ്പര ബഹുമാനത്തിനും വലിയ ഊന്നൽ നൽകുന്നുണ്ട്. വാത്സ്യായനന്റെ പ്രധാന ആശയങ്ങൾ ഇവയാണ്:

• പരസ്പര സമ്മതം: എല്ലാ പ്രവൃത്തികളും പങ്കാളിയുടെ പൂർണ്ണ സമ്മതത്തോടെയായിരിക്കണം. നിർബന്ധിച്ച് ഒന്നും ചെയ്യാൻ പാടില്ല.
• ഇംഗിതജ്ഞാനം (Understanding Partner’s Desires): പങ്കാളിയുടെ ആഗ്രഹങ്ങളും ഇഷ്ടങ്ങളും സൂക്ഷ്മമായി മനസ്സിലാക്കി പെരുമാറേണ്ടത് പ്രധാനമാണ്.
• ബഹുമാനം: പങ്കാളിയെ ഒരു വ്യക്തിയായി കണ്ട് ബഹുമാനിക്കണം.
• വിശ്വാസം: ദൃഢമായ ബന്ധത്തിന് വിശ്വാസം അനിവാര്യമാണ്.

ഉപസംഹാരം: ‘സാമ്പ്രയോഗികം’ എന്ന അദ്ധ്യായം ലൈംഗിക ബന്ധങ്ങളെ വളരെ വിശദമായും എന്നാൽ ചിട്ടയായും സമീപിക്കുന്നു. ശാരീരികമായ ആനന്ദത്തിനൊപ്പം മാനസികമായ അടുപ്പത്തിനും പരസ്പര ബഹുമാനത്തിനും സമ്മതത്തിനും പ്രാധാന്യം നൽകണമെന്നും വാത്സ്യായനൻ പഠിപ്പിക്കുന്നു. ലൈംഗികതയെ ഒരു കലയും ശാസ്ത്രവുമായി കണ്ട്, അതിനെ ജീവിതത്തിന്റെ സന്തോഷകരമായ ഭാഗമാക്കാൻ സഹായിക്കുന്ന പ്രായോഗിക നിർദ്ദേശങ്ങളാണ് ഈ അദ്ധ്യായം നൽകുന്നത്. ഇത് കേവലം ശാരീരിക തൃഷ്ണ ശമിപ്പിക്കാനുള്ള വഴികാട്ടിയല്ല, മറിച്ച് പങ്കാളികൾ തമ്മിലുള്ള ബന്ധം ശക്തിപ്പെടുത്താനും ജീവിതം ആസ്വാദ്യകരമാക്കാനുമുള്ള ഒരു മാർഗ്ഗദർശി കൂടിയാണ്.